De omhoog staande mondhoeken, het aanzien van mijn tanden verborgen mijn twijfels, onzekerheden, angsten, verdriet en pijn. Alles kon ik weglachen om het voor anderen te verbergen. Ik leefde in een isolement met alleen mijzelf. Niemand liet ik binnen, niemand kwam binnen de muur. Door de jaren heen is de muur gevormd naar een type muur waar Donald Trump jaloers op is. Een muur die bestand is tegen alle invloeden, aanslagen en emoties. Niemand kon binnen die muur komen, er was maar één optie; zelf over de muur heen klimmen. Mijn naam is Joris Janmaat, ik was zwaar depressief, had de zwaarste vorm van obesitas en leed aan een posttraumatische stress stoornis. Ik ben geen diëtist, geen psycholoog of psychiater, geen slachtoffer, geen wereld verbeteraar. Ik ben op eigen kracht uit het dal geklommen en mijn problemen de baas geworden. Ik heb niet gevochten, ik heb gestreden. Ik ben er van overtuigd dat als ik het kan, iedereen het kan. Ik ben niet anders dan anderen, in iedereen zit een overlever, anders was je niet op deze website uit gekomen. Mijn doel is om jou, de lezer, te motiveren en te inspireren. Ik ben er van overtuigd, dat als je het echt wilt, je er gaat komen.

In 12 maanden tijd ben ik 50 kilo afgevallen, op eigen kracht. Ik heb verschillende diëtisten gehad, afval traject bij het Rembrandthof (Hilversum), afval traject bij Co-Eur en een maagverkleining traject bij RA-Medical (niet uitgevoerd). Alles is mislukt, het sloot niet bij mij aan, het werkte niet. Ik woog op mijn top 180 kilo. Herkenbaar? Ik was in veronderstelling dat ik de enige was met dit probleem, maar wat blijkt, het is niet zo.

Uiteraard wist ik wat de consequenties zouden zijn als je van 180 kilo naar de 85 kilo zou gaan, dit heeft mij geen seconde er van weerhouden om te stoppen met waar ik mee bezig ben. Ik heb een doel, een droom en ik stop niet voor ik die bereikt heb. 3 jaar geleden begon ik in het donker, midden in de nacht zodat niemand mij zou zien met ‘sporten’. Kan je het sporten noemen als je na 5 stappen aan het zuurstof moet? Ik vind van wel! Daar heel Hilversum op 1 oor lag liep ik de hei op om aan mijzelf te werken. Niemand wist het, wat zou iedereen zeggen als ik weer de zoveelste afval poging zou gaan doen? Maanden geleden had ik nog gezegd dat ik voor een maagverkleining zou gaan en ook dat heb ik niet doorgezet. Voor mijn gevoel zag iedereen mij als een slapjanus zonder ruggengraat. Kan je vertellen, je hebt een beste ruggengraat nodig om zo’n zwaar lijf omhoog te houden, maar dat terzijde.

Ik liep over de hei tot dat ik zeker was dat niemand mij meer zou zien. Ik wilde niet dat iemand mij weer opnieuw zag falen. Ik had besloten te gaan hardlopen, mijn conditie was vroeger iets waar ik enorm trots op was. Ik voetbalde hele zondagen en waar iedereen stopte, ging ik door met trainen, was niet moe te krijgen. Bij de eerste stappen voelde ik mijzelf als een rennend zwijn, met elke stap leek er een aardbeving door mijn lichaam te gaan, in een soort trans liep ik door tot ik viel. Hoe ironisch, aantal seconden geleden dacht ik aan een rennend zwijn en wie valt er door een vee rooster? Yes, ik! Moet eerlijk zeggen een lach kwam op mijn gezicht en zag de humor er wel van in. Ik stond op en voelde pijn in mijn teen, deze pijn herkende ik en het voelde als een gebroken teen. Hier begon dan mijn strijd tegen de kilo’s 2 uur s’nachts op de hei met een gebroken teen, top! De volgende nacht stond ik er weer, met een ingepakte teen, alleen mijn plan om te gaan hardlopen moest ik laten varen.

Vanaf het moment dat ik voor mijzelf de knop op had gezet om iets aan mijzelf te gaan doen heb ik mijn eet- en drink patroon enorm omgegooid. Iedereen weet dondergoed wat verantwoord is en wat niet. Al het onverantwoorde ging mijn mond niet meer in, je kon mij aanbieden wat je wilde, IK WIL HET NIET was, is en blijft mijn antwoord. In het begin vlogen de kilo’s er af, om de paar weken ging ik naar een vuilverwerker om mijzelf op een industriële weegschaal te laten wegen. De weegschaal die ik had gekocht kon pas wegen vanaf 150 kilo, en dit was ik nog lang niet. In het begin ging het heel makkelijk in het 1e jaar raakte ik maar liefst 50 kilo kwijt. Het 2e jaar raakte ik 25 kilo kwijt en in het 3e jaar de laatste 15 kilo. En hoe trots ben ik met het resultaat wat ik heb bereikt. Ik hoef iemand te bedanken, ik heb het zelf gedaan. Niemand heeft mij de weg gewezen, ik heb mijn eigen route uitgestippeld.